เลียกดอก (ลากไข่ถอนคุณไสย์เขมร)

เลียกดอก (ลากไข่ถอนคุณไสย์เขมร)

                   ชาวเขมร-สวย มีวิธีการรักษาโรคแบบไสยศาสตร์แบบหนึ่งที่ใช้ไข่ลากไปมา ถูไปถูมาบนร่างกาย เรียกว่า “เลียกดอก” ซึ่งแปลว่า ลากถอน ตามภาษาเขมร คำว่า เลียก หมายถึง ลาก ส่วนคำว่า ดอก หมายถึง ถอน ซึ่งเมื่อรวมความหมายแล้ว ลากไข่เพื่อถอนคุณไสย์ พิธีกรรมนี้จะใช้เมื่อคนไม่สบาย ไปหาหมอยาแผนปัจจุบันแล้ว รักษาโดยวิธีแผนปัจจุบันไม่หาย จนปัญญาและไร้สาเหตุไร้หลักเหตุผลรองรับ หรือป่วยเรื้อรัง ซีดผอม เพ้อคลั่ง ซึมเศร้า ปวดทุรนทุราย ปวดศีรษะ ปวดท้อง ปวดในข้อในกระดูก ไม่มีเรี่ยวแรง ฯลฯ ซึ่งชาวเขมร-ส่วย เชื่อว่า เป็นอาการของคนโดนของถูกคุณไสย์ ฉะนั้นญาติจะนำไปหาหมอมนต์ ทำพิธีเลียกดอก เพื่อรักษาคุณไสย์

เครื่องที่ใช้ในพิธีกรรม

                       กรวยดอกไม้ ๕ กรวย
                       เทียน ๑ คู่
                       ธูป ๑ คู่
                       หมาก ๕ คำ
                       ไข่ไก่สด ๑-๖ ฟอง (ตามแต่หมอมนต์กำหนด ดูจากสภาพอาการ)
                       ชาม ๑ ใบ
                       ชามและไข่ไก่ต้องเช็ดล้างให้สะอาด หลายๆรอบ
                       กระทงกาบกล้วยสี่เหลี่ยมกรุด้วยใบตอง ๑ กระทง เรียกตามภาษาเขมรว่า “เป”

การทำพิธี

                       ให้คนป่วยนั่งเหยียดเท้าทั้งสองข้าง พนมมือ (ถ้าผู้ป่วยอาการหนักก็ให้นอนหงายเหยียดเท้าก็ได้) นำกระทงกาบหล้วยวางปลายเท่าคนป่วย กรู(ครู) หรือหมอมนต์จะเคี้ยวหมากพลูเเสกมนต์เป่าที่ศีรษะคนไข้สามครั้ง หลังจากนั้นหยิบไข่ไปวางบนศีรษะพร้อมบริกรรมคาถา พลางเคลื่อนไข่ไปตามลำคอ บ่า ลำตัว สะโพก ขา จนสุดปลายเท้า แล้วนำไข่ไปวางในกระทงกาบกล้วย บางหมอมนต์ใช้ไข่ฟองเดียว บางหมอมนต์ใช้ไข้หลายฟอง โดยใช้ไข่ทีละฟองในการเสกคาถา เคลื่อนไปทั่วตัวจนถึงปลายเท้าแล้ววางไข่ในกระทงปลายเท้า

มนต์

ออมละมาด มหาละมาด เติบ กรู เปอ อัญ
เลียก ปีง ตเริว อำเปอ ปเรียย
ปีง ตเริว ปี ปรีก เติบ กรู เปรอ อัญ รำสาย
ปีง ตเริว อำเปอ ปเรียย ปันลิจ จ็อง ส็อก
ออม โสรบ มหาโสรบ
กม โน็ว กน็อง รูป แจ็ง โม ปีง หอง
เปรียะ กรู ออย อัญ โสรบ
ออม เปรียะ ปุด วิเจีย จึย
เติบ อัญ กัน ปันลึย อัญซากันลวง
กัน ลอง ดาน ปีง เดีร
อัญ ชา ขนัจ ปี เวียล อัญ ชา ปะเตียล ปี กุม
อัญ ชา อากุม ปี กน็อง คลูน
อัญ ซา กระมูน ปี กน็อง กลอง
อัญ ซา แบ็ย ดอง ยัวโม จอง จะ
กันดระ แบ็ยโดจ จำนำ เปรียะ กรู อัญ เอย
ออม ตะ เงิวๆ ม็วน เกิว กำเริก
เพ กู ลา ไก เกิบ
เปรียะ เสาะ เอย เปรียะ เสา แสน กว่า
ออม กง กัง สวาหะฯ