โองการเอิกเกริกพระราม

โองการเอิกเกริกพระราม

                        ๏ โอม สิริธิติ มะติเตโชชัยยะ ไกรธรรมวรนาถ คือข้าพเจ้าก้มเกศก็ดี ยอกรชุลีพนมแก่พระรัตนไตรแก้วสามประการ แต่โบราณเป็นอสุรกร อมรโคหาเนสิ โดยประเทศถานพระชินสีห์มาแต่ก่อนไซร้ ชัยมุนีนาถ อาจพรรณนาถึงพระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระสังฆเจ้า ทั้งแปดหมื่นสี่พันพ้น พระธรรมขันธ์ พระปิฏกกัณไตร พระวินัย พระปรมัตถ์ อดิเรกทั้งในปฐมชาโต อิติปิโส ภะคะวา ข้าพเจ้า ขออาราธนา อัญเชิญพระพุทธมนต์คาถาของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ข้าพเจ้าจึงขอเรียนให้ขึ้นใจ กูจะยอตัวกูขึ้นเป็นกงจักร ไม้ไร่หักเป็นผุยผง ทั้วทั้งเมืองสักกะชมพู กูจะลำรึกถึงครูกู ใครจะสู้กูบ่มิได้ ครูกูจึงจะให้เล่าเรียนพระคาถาคือพุทธัง สะระณัง คัจฉามิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ นะโมพุทธายะ ยะะคะวา ชัยยะ มังคะรัง ปาสุอุชา อิปะสะมิ พุทธะสังมิ อิสวาสุ มะอะอุ อิกะวิติ สุเทเสฏโฐ อะสังวิสุโลปุสะพุภะ สังวิธาปุกะยะปะ ทิมะสังอังขุ สะธะวิ ปิปะสะอุ ทุสะนิมะ จิเจรุนิ ตังนิพพุติง นะมะพะทะ นะมะนะอะ นอกอนอกะ กอออนออะ นะอะกะอัง ตัตถะมะถุ อุมะอะยะ จิปิเสคิ คิเสปิจิ มะหายุตถะ มาเนหะ นิระมะหา สัตถัง จะภะกะสะ นะมะพะทะ จะอะพะคะ กาโรทะนะ ตะมังนะอัง อะวะหะยะ กิปิปะอะ อะอุกะมิ เสปุริโส สีระมุมะ ทุสะนัสมิง ปิติมะอุ นะนายะ สุสิสะโม พุทโธ ภะคะวา สุสิสะโม ธัมโม ภะคะวา สุสิสะโม สังโฆ ภะคะวา โลกะนาโถ มะหิทธิโก นาสังสิโม สิระพุทธติง ยะกะพะรัง นะเหยหาย เดชะครูบรรยายขอให้มีกำแพงเจ็ดชั้นกันตัวกู อยู่รอบทั้งหน้าทั้งหลัง พระวิภัง พระสังคินี พระปรมัตถ์ อัตถะคาถา อาจาริยะ ผู้ประเสริฐ จึงให้คาถาอันล้ำเลิศ คงกระพันแก่กู เพ็ชรอันหนึ่งคงแก่หอกดาบ ธนูกำสาบสารพัดอาวุธทั้งยุทธสงคราม ทั้งขวากและหนาม มิได้เข้า คาถานี้เมื่อพระพุทธเจ้าผจญด้วยพระยามาร ก็พ่ายแพ้แก่องค์พระชินสีห์ ด้วยบารมีสิบทัด คือ อิติปารมิตตาติงสา อิติสัพพัญญูมาคะตา อิติโพธิ มะนุปปัตโต อิติปิโส จะเตนะโม โพอะวะนิ คะระอะหัง สันติง สะปาระมิโย เวสสันตะระ พาเวนะปุตตัง ทัตตะวาทานะ ปะริจาคัง สัตตะสะตักกะ มหาทานัง สัมโรนะวา พรหมาเนนะรา สุกขีกะตา โพอะวะนิ ตะระมะหัง ตัสสานะ สุกขะติ ๚๛

                        ๏ โอม เอิกเริกเพ็ชรเกราะ เพ็ชรพิชัยชาญ หนุมานผู้ชาญชัยชิด มีฤทธิ์ห้าวหาญแสนขวานจะถากก็บิ่นหัก แสนหอกซัดก็ยับเยิน แสนพะเนินตีกูก็บ่ต้อง แสนตะบองตีกูก็บ่มิถูก แสนธนูยิงกูก็บ่มิเข้า ตัวกูนี้คือคงกระพัน แสนดาบขวานฟันกูก็บ่มิเข็ด กูคือเพ็ชรเดชเพ็ชร ทรงคงแก่หอกเหล็กหอกหล่อ หอกข้อเงิน หอกข้อทอง หอกสัมฤทธิ์ กริชทองแดง คงทั้งแสงฟ้าผ่า เพ็ชรคงทั้งซ้าย เพ็ชรคงทั้งขวา เพ็ชรคงทั้งนั่ง เพ็ชรคงทั้งยืน เพ็ชรคงทั้งหลัง เพ็ชรคงทั้งตื่น เพ็ชรคงทั้งยืนสู้รบ เพ็ชรคงทั้งในน้ำ เพ็ชรคงทั้งบนบก เพ็ชรคงทั้งอึดใจบังนิทรา ตัวกูคือหินผาศิลาแลงแข็งยิ้งกว่าเพ็ชรอันกล้า อิติปิโส ภะคะวา ครูกูคือพระฤๅษีทั้งสี่ตน เธอจึงให้กูเล่าพระพุทธมนต์ คงแก่เพ็ชรเอิกเริกไตรภพ ตลบมนฑล เธอจึงให้ชุบตัวกูดุจประหนึ่ง หนุมานวายุบุตรทหารกล้า พระรามประยุทธด้วยอินทรชิต ประสิทธิ์ด้วยสารพัดคง เจ้ากรุงลงกามหายักษาจะฆ่ากูก็ไม่ตาย ด้วยเดชะพระนารายณ์อวตาล ลงมาผลาญอสุราให้มอดม้วยด้วยศรพระผู้เป็นเจ้า ตัวกูนี้คงกระพัน คือหินศิลาแลง แข็งยิ่งกว่าเพ็ชรกล้า อิติปิโส ภะคะวา โลมาคือขนอยู่ทั้งสรรพางกายตัวกูโอมเพ็ชรคงคงสารพัดคง อิติปิโส ภะคะวา อัฏฐิคือกระดูก อยู่ทั้วสรรพางกายตัวกูโอมเพ็ชรคงคง สารพัดคง อิติปิโส ภะคะวา ตะสีเกสา สะโต ยะถาคงคา โสตัง ปะวัตตันติ มาระเสนา มาระยิงสุ อะเสสะโต นะโมพุทธายะ ยะธาพุทโมนะ มะอะอุ อุอะมะ อิสวาสุ สุสวาอิ อะยันตุโภนโต อิทัตตะทานะสี นะเนกขัม ปัญญา นิสะหะ วิริยะ ขันติ สัจจาธิษฐาน นิจสะเมนตุ อุเบกขา ยะทา ยะโว นะมะกะ โรหิติ พุทธคุณณังรักษา ธัมมะคุณณังรักษา สังฆคุณณังรักษา คุณบิดารักษา คุณมารดารักษา คุณพระอินทร์รักษา คุณพระพรหมรักษา คุณเจตภูติรักษา ในตัวกู โอมประสิทธิปาโธ นะอุพุยะ ยะกำจัดพลัดจากมือ นะจังงัง บังจุกขุ อิมัง อังคะ พันธะนัง อธิษฐามิ๚๛