ส้มป่อย คาถาส้มป่อยหลวง

ส้มป่อย คาถาส้มป่อยหลวง

            ชาวเหนือ คนเมืองล้านนาเราทราบกันดีอยู่แล้วว่า ส้มป่อย ฝักของส้มป่อยที่ใช้ขัดไล่เสนียดจัญไร เราเรียกกันว่า น้ำสุคันโธทกะ เป็นน้ำขมิ้นส้มป่อย มีการใส่ดอกมะลิ ดอกคำฝอย และดอกสารภีลงไปด้วย จึงเรียกว่า น้ำสุคันธะ แปลว่าน้ำอบน้ำหอม มีสีเหลืองอ่อนเนื่องจากใส่ขมิ้น ส้มป่อยฝักแห้ง และดอกคำฝอย

            ส้มป่อยที่ดี คือ ส้มป่อยเดือน 5 คือเก็บในเดือน 5 เมือง หมายถึงปฏิทินล้านนา เดือนห้า และยิ่งเก็บในวัน 5 เป็ง วันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 5 ฝักส้มป่อยแห้งคาต้นจะยิ่งดีที่สุด นั่นก็คือวันมาฆบูชา วันที่พระจันทร์เสวยมาฆะฤกษ์นั่นเอง แล้วยิ่งเป็นส้มป่อยเจ็ดข้อหรือ 7 เมล็ด ยิ่งดีเข้าไปอีก ในการปรุงก็เอามาลนไฟย่างไฟพอหอมก็หักแช่น้ำ ผู้ใดได้สระดำเป็นศรีสิริมงคล ถ้าคุณมนต์อาคม จ่ามนต์ พระยามนต์เสื่อมเนื่องจากลอดราวผ้าถุง ตกไปในที่ต่ำ ย่ำไปในที่สูง ถูกถ่มน้ำลายคายน้ำหมากใส่  ลอดใต้ลานบวบห้างลานแตง ลอดเครือฝักแฝง ลอดใต้ต้นกล้วยงำเครือ ก็เอาน้ำส้มป่อยเดือนห้านี้ชุบล้าง คุณมนต์อาคมที่เสื่อมไปจักเริ่มฟื้นฟูกลับคืนมาเร็วขึ้น

            ทำไมต้องเจาะจงว่า ส้มป่อยเจ็ดข้อเจ็ดเมล็ด จากชาดกเรื่อง "ปุณณนาคกุมาร" โดยครั้งที่ปุณณนาคกุมารอยากกลายเป็นมนุษย์ ปุณณนาคกุมารเข้ากราบทูลพระบิดาเพื่อขออนุญาตทิ้ง สภาวะอันเป็นนาคให้กลายเป็นมนุษย์ พระบิดาทรงอนุญาต และได้ประทานขันทองคำให้ 1 ใบ แล้วให้หาส้มป่อยให้ได้ฝัก ที่มี 7 ข้อ จำนวน 7 ฝัก เอาแช่ในขันที่มีน้ำจาก 7 แม่น้ำ และ 7 บ่อ นำไปที่ฝั่งแม่น้ำใหญ่ เสกคาถา 7 บท จำนวน 7 คาบ ถอดคราบออก และอาบน้ำมนต์พร้อมสระเกล้าดำหัว จากนั้นเอาคราบนาคนั้นใส่ในขันทองคำไหลลงน้ำเสียจึงจะเป็นคนโดยสมบูรณ์

            ตำนานว่าไว้ส้มป่อย ปู่ส้มป่อยย่าส้มป่อยแต่เดิมอยู่บนสวรรค์ชั้นฟ้า เพราะโลกมนุษย์มีแต่โรคภัยไข้เจ็บทั้งเสนียดจัญไร ภูตผีปิศาจ ปู่ส้มป่อยย่าส้มป่อย จึงลงมาจุติขับไล่ภูตผีปิศาจ โดยครั้งลงเป็นต้นพุ่ม ปลายต้นชี้ไปถึงเมืองนาค ทำให้นาคกลายเป็นคน ออกฝักให้คนนำไปทำน้ำสระเกล้าดำหัว สาดซัดไล่ภูตผีปิศาจสิ่งเสนียดจัญไร 

ครั้งในรามายะณะ ตอนกำเนิดทรพี โดยล้านนาเรารับเอาคัมภีร์พรหมจักรชาดก เรื่อง "อุสสาบารส"

            ครั้งหนึ่ง มีควายชื่อทรพี คิดอยากเอาชนะพ่อ จึงท้าชนทรพาผู้พ่อ ทั้งสอง ต่อสู้กันจนเวลาล่วงเลย ฝ่ายทรพีเพลี่ยงพล้ำถูก ทรพาไล่ขวิดจนถอยร่น ไปไกล ขณะนั้นเองทรพี ได้ถอยไปชนต้นส้มป่อยที่กำลังออกฝักอยู่ ด้วยกำลังที่ชน อย่างแรงทำให้ฝักส้มป่อยหล่นลงมาถูกหัวทรพี ทันใดนั้น กำลังที่เคยอ่อนล้าหมดแรง เกิดฮึกเหิมเพิ่มขึ้น ได้ทีทรพี จึงถาโถมเข้าชนทรพาอย่างเมามัน ผู้เป็นพ่อเสียที หมด แรงถอยไปชนต้นมะขามป้อม ลูกมะขามป้อมหล่นถูกหัว เรี่ยวแรงที่อ่อนล้ายิ่งหมดไป จึงถูกทรพี ผู้เป็นลูกฆ่าตาย ในที่สุด เรื่องนี้อาจเป็นต้นเหตุหนึ่งของความเชื่อในอนุภาพ ของน้ำส้มป่อย
            อตี่เต๋ก๋าเล ในอดีตก๋าลนานมาแล้ว ยังมีพระญาความตั๋วหนึ่ง ชื่อ “ควายทรพา” ซึ่งเป๋นใหญ่กว่าควายตัวหลาย ได้หมื่นตั๋ว มีนางควายเป๋นเมียได้พันนาง ควายทรพาเป๋นควายผู้มีฤทธิ์เดชบารมี อำนาจยิ่งใหญ่มากนัก แม้คนและเทวดาก็กลัวเกรง อาศัยอยู่ในป่าใหญ่ปกครองหมู่ควายตังหลายมาเป๋นเวลานาน

      ครั้งหนึ่ง มีเทวดาได้ทำนายไว้ว่า ภายภาคหน้า พระญาควายทรพาจะถูกลูกของต๋นซึ่งเป๋น ควายตั๋วปู้ฆ่าต๋าย ตั้งแต่นั้นมา เมื่อควายตั๋วเมียบริวารของต๋น ตั๋วใดคลอดลูกออกมาเป๋นตั๋วปู้ พระญาควายทรพา ก็จะขวิดต๋ายหมดทุกตั๋วควายตั๋วเมียทุกตั๋วก็มีความเศร้าโศกเสียใจ๋ยิ่งนัก ที่ต้องสูญเสียลูกของต๋นไปแต่จ๋ำใจ๋ต้องทำต๋ามคำสั่ง ของพระญา ควายทรพา เพราะเกรงกลั๋วอำนาจ

      แต่แล้วครั้งหนึ่ง มีแม่ควายซึ่งกำลังตั้งท้องแก่ตั๋วหนึ่ง บ่ต้องก๋ารที่จะหื้อ พระญาควายทรพาฆ่าลูกของต๋น จึงแอบ หนีจากฝูงไปซ่อนตั๋วอยู่ในถ้ำ จ๋นคลอดลูกออกมาเป๋นความตั๋วปู้ มีรูปร่างกำยำแข็งแรง ร่างใหญ่ยิ่งนัก นางควายจึงตั้ง ชื่อหื้อลูกว่า “ทรพี” ด้วยความรักลูก แม่ควายจึงได้เลี้ยงดูทะนุถนอมลูกน้อยจนเติบใหญ่ 

      ทุกวันนางควายจะสั่งสอนหื้อทรพีควายน้อย ลูกขนตนอย่าได้เหลือกำออกจากถ้ำเป๋นอันขาดหื้ออาศัยอยู่แต่ในถ้ำ เท่านั้น เมื่อทรพีเติบใหญ่ก็อยากออกไปหากิ๋นใจ๊ชีวิตอยู่ข้างนอกถ้ำพ่อง จึงรบเร้าดื้อดึงที่จะออกจากถ้ำหื้อได้ แม่ควายกลั๋วลูกจะมีอันตรายจนถึงแก่ชีวิต จึงตัดสินใจ๋เล่าความจริงจ๋นหมดจ๋นเสี้ยงหื่อลูกฟังว่าทรพาผู้เป๋นป้อจะขวิด ลูกควายตั๋วปู้ทั้งหมดต๋าย ทรพีได้ฟังคำแม่เล่าจึงสงสารแม่และโกรธแคว้นความทรพาผู้เป๋นป้อ จึงพยายามออกกำลัง บำรุงร่างก๋ายของต๋นหื้อแข็งแรงเพื่อที่จะปกป้องตั๋วเก่าและผู้เป๋นแม่หื้อปลอดภัย โดยก๋ารฝึกฝนหัดขวิดต้นไม้และหินผา ทุกวัน ๆ และหมั่นไปวัดรอยเท้าของทรพาผู้เป็นพ่ออยู่เสมอ
      ในที่สุดความทรพีก็ตัดสินใจ๋ไปพบพระญาควายทรพาผู้เป๋นป้อ เพราะร่างกายมันแข็งแรงพอและมีรอยเท้า ที่เท่ากับผู้เป็นป้อแล้ว มันตรงเข้าไปถามว่า ท่านคือทรพาแม่นก่อ เมื่อทรพาตอบรับ ทรพีก็บอกว่ามีนคือลูกของทรพา ที่เกิดจากแม่ควาย ซึ่งหลบหนีไปคลอดลูกอยู่ในถ้า ทรพาเมื่อทราบเช่นนั้นก็ตกใจ๋มาก เป๋นติ๋นสั้นมือสั้น เนื่องจากกลั๋วตายเป๋นดั่งคำ ทำนายทางทักที่ว่า มันจะต้องต๋ายเพราะลูกของมันเอง จึงได้ตรงเข้าไปไล่ขวิดหวังจะฆ่าลูกหื้อต๋าย

      ในขณะที่ พระญาควายทรพาเป๋นผู้มีเต๋จ๊ะ ฤทธิ์เดชและอำนาจทรพีผู้เป๋นลูกก็มีความกำยำและแข็งแรงด้วยวัย หนุ่ม ตังสองป้อลูกต่อสู้ไล่ขวิดกั๋นบ่มีไผแป้ไผ่ก๊าน สู้กั๋นเป๋นเวลา 7 วัน 7 คืน ระหว่างที่พระญาควานตังสองไล่ขวิดกั๋นนั้นบังเอิญทรพาผู้เป๋นป้อ ได้เอาหลังไปจนยังต้นบ่ขามป้อม ทำหื้อหน่วยบ่ขามป้อมตกลงมาถูกตั๋วของทรพา จ๋นทำหื้อฤทธิ์เดชอำนาจ เสื่อมลงไปทันทีอย่างงน่าประหลาด ทรพากลั๋วจะพ่ายแพ้แก่ทรพีจึงพยายามอึดใจ๋กระหน่ำ ไล่ขวิด ทรพีอย่างสุดแรง ดันร่างทรพีลูกของต๋น ทรุดลงไปอิงต้นส้มป่อยทำหื้อน้ำค้างจากใบส้มป่อยหล่นลงมาใส่หัว ของทรพี จ๋นเกิดพละกำลังขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ จึงลูกขึ้นดันทรพาผู้เป๋นป้อไปสุดกำลัง
      เมื่อทรพาทรุดลงไป ทรพีผู้เป๋นลูกได้ทีจึงเอาเขาขวิดป้อ เลือดพุ่ง ไส้ทะลัก จ๋นถึงแก่ความต๋ายลงทันที คนตังหลายจึงกล่าวถึงทรพีว่าเป๋นลูกที่อกตัญญูคือฆ่าป้อของต๋นจึงเปรียบและตราหน่าว่าเป๋นลูกทรพีก็เนื่อมาจากสาเหตุอันนี้
      นับตั้งแต่นั้นมา ชาวล้านนาก็หันว่าส้มป่อยเป๋นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ จึงนิยมเอาส้มป่อยมาใจ๊ในพิธีกรรม เพื่อหื้อเกิด ความศักดิ์สิทธิ์ขลัง และใจ๊อาบน้ำ พรมน้ำมนต์เพื่อหื้อเกิดพลัง และความเป๋นศิริมังคะละ (สิริมงคล) ต่อต๋นเอง อันเป๋นคติสืบทอดกั๋นมา ดังนี้แลฯ

คาถาส้มป่อยหลวง (โองการส้มป่อยบทใหญ่)

            คาถาบทนี้ใช้ปรุงน้ำมนต์ส้มป่อย น้ำสุคันโธทกะ ขับไล่เสนียดจัญไร แก้คุณคนคุณผี คุณไสย์ยาสั่งยาแฝด เสกกินเสกอาบ ไล่ผีสางภูตพรายปิศาจ น้ำก้านมะยม มัดหญ้าคา ใบหนาดในหนามกวนน้ำมนต์พร้อมกับบริกรรมไปด้วย

            โอม ป่อย ป่อย มหา ป่อย ป่อย โอมกูจักมนต์ปู่ส้มป้อยย่าส้มป้อยแต่ก่อนมาหลังมึงอยู่ปายฝากฟ้าจักวานบัดนี้มึงลงมาเป็นต้นซะลายป๋ายมึงเถิงเมืองนาครากต้องดินดำลำมึงต้องดินแดงทุกญิงชายย่อมแล่นหามึงสะเก้าดำหัว โอมมุกกันทะสัพพะจัญไรท่านหื้อตกใจ๋จากเนื้อจากตั๋วท่านไปวันนี้ยามนี้

เยียวว่าท่านได้ไปขึ้นไปลอดลาวขัวแสนท่า หื้อมึงแก่เสียเน้อป้อยเน้อ
เยียวว่าท่านไปถูกหลาวข้าวแสนต๋ำหื้อมึงแก้เสียเน้อป่อยเน้อ
เยียวว่าท่านใด้ไปถูกขี้หม่าน้ำดำก็ หื้อมึงแก้เสียเน้อปอยเน้อ
เยียวว่าท่านได้ไปถูกดินดำแกบก้องก็ หื้อมึงแก่เสียเน้อป้อยเน้อ
เยียวว่าท่านได้ไปถูกงาจ้างฆ่าหักขำ หื้อมึงแก้เสียเน้อปอยเน้อ
เยียวว่าท่านได้ถูกต้องเคราะห์ตกกลางเรือน หื้อมึงแก้เสียเน้อปอยเน้อ
แก้เนอปล่อยเนอเยียวว่าท่านได้ไปถูกผีเถื่อนผีโพง หื้อมึงแก้เสียเน้อปอยเน้อ
เยียวว่าท่านได้ไปถูกผีกลางโต้งกลางนา หื้อมึงแก้เสียเน้อปอยเน้อ
เยียวว่าท่านได้ไปถูกผีเงือน้ำวังป๋า หื้อมึงแก้เสียเน้อปอยเน้อ
เยียวว่าท่านได้ไปถูกจัญไรท่านใส่หุ้น หื้อมึงแก้เสียเน้อปอยเน้อ
เยียวว่าท่านได้ไปถูกภัยจ้างใหญ่ใพรสา หื้อมึงแก้เสียเน้อปอยเน้อ
เยียวว่าท่านได้ไปเข้าใฮ่ห่อเฮือน หื้อมึงแก้เสียเน้อปอยเน้อ
เยียวว่าท่านได้ไปถูกผีกะพงผาย หื้อมึงแก้เสียเน้อปอยเน้อ

            พระปายหายท่านหย่าได้มาแปดแขวดละท่านมาตา ติ๊บพระขวัญได้ไปถูกว้านใบหานได้ไปถูกคำกางก่ำ ได้ไปถูกจำน้อยต๋าเหลือง ได้ไปถูกกำเมืองใหญ่น้อย ไปถูกถ้อย23 ได้ไปถูกนาม55 ได้ไปถูกผีป่าจ้าอันท่านจ้างมาหื้อหลงใหล หื้อมึงแก้เสียเน้อปอยเน้อ
             โอม หู ลู หู ลู สวาหาย ตะสะเตสีอุระกังยะต๊ะฐาคังคายะโสตั๋งตัดติมะโน ผะผิฐิตุงสะโพนโต๋ประรายันตุสาเตวีจะปัญจะกังฆะยะนะราชะเตวีจะปัญจะธะระณีนะมามิหังสุกะโตสุกะตัสจานังจ๋ะสุมะคะโต๋โป๋นะโมนะมามิหัง  อุ่งมะอุ่งมะซะแว้มะเก๋สวา โอมกั๊งก๊ะยะมะหากั๊งก๊ะยะ ปอยอยู่ฟ้าแขวนสุง แก้เสียเน้อป่อยเน้อ

ท่านได้ถูกผีแหมแลเถือนถ้ำ แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ท่านถูกผีเงือกน้ำสองนาง ถูกผีลวงยางอยู่ม่อน แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
โอมฐิมาหะอิอุสวาหาย ป่อยอยู่ฟ้า แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ท่านถูกผีป่าจ้ามายะหื้อใหลหลง แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกผีตายโหงเตี่ยวอากาศ แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกผีวิศาจร้ายอันท่านขับหนี แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกยางก่ายต่านมาแปด แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกยาแฝดท่านมาตา แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกว้านก่านหน้า แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกยาก้านดำ แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกผีเตียวเมืองท่านฆ้า แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกป่าเจ้าตายท่านฆ้ากลางตาง แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกผีสองนางอยู่เถื่อนถ้ำ แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกผีหน้าเจ้าอยู่ยังดอย แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกผีวัดห่างอยู่ไม้ก้ำศรี แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกลังกะเจดีมหาธาตุ แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกวิศาจอากาศกลางหาวและกุมภัน แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกผีมองจ้างหานถูกฟ้ากางกับถูกถานเหลืองถูกกำเมืองเป๋นบ้า
ถูกภัยปันว้าอยู่กลางโต้งดงลี แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
โอมเต๊เมนะมะอะอุสวาหะ ปลอยอยู่ฟ้า แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ท่านถูกผีขี้หม่าน้ำจำ แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกผีลินดำมิดบ้อง แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกผีจ้างปวงหลวงหลายแก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกภัยงัวควายตายห่า แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกไก่ป่าพระตาขันหนีถูกผีเข็นอยู่ยังคิวบ่อฮู้หนีจากเจ้า
ถูกผีหมวดอั้นอยู่กลางหัว แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
ถูกผีต๋ามัวจ้างมาเยียว หื้อเป๋นผีลี้เป๋นตุ่มกูผีตาซุ่มจ้างมาแสวงหากิ๋น
ถูกพายดินและพายโบ้ง แก้เสียเน้อป่อยเน้อ
โอมนะโมพุทธัสสะ นะโมธัมมัสสะ นะโมสังฆัสสะ ยะธิทัง หูลู  หูลู  สวาหาย
โอม  ทุรา  ทุรา  เพเทเร  สวา  หาย

            โอม30น้ำส้มป่อยมึงลุกไหลมา40ปี๋แห่หน้า50ปี๋แห่หลัง
ลูกตังทางไกลถูกคล้องสายใยหากูมาแก้ก็วันนี้
ลูกตังใต้ถูกคงภัยเมืองบ้านหากูมาแก้ก็วันนี้ เป๋นตัวต่อตัวท่าน
หนีก็หนีเสียวันนี้ เป๋นปอนั้งปอนอนจ๊ะหนีก็หนีเสียวันนี้
ปาจ๊ะหนีเสียหาด จ๊ะหนีก็หนีเสียวันนี้
ไก่คะแต้เหนือเดิน จ๊ะหนีก็หนีเสียวันนี้
ผีเข็นเย็นแต่เจ้า จ๊ะหนีก็หนีก็หนีเสียวันนี้
ลมปันเก้าเมาหัว จ๊ะหนีก็หนีเสียวันนี้
อุ่งทิโลอุ่งโลกีอุ่งเลาเย็นอุเยียวเราเราเย็น
โอมอะมุ เสียหลวงปากกว้างมือกูแรงเป๋นดั่งจ้างสาร
มือกูหานเป๋นดั่งขวานตองฟ้า มือกูกล้าเป๋นดั่งกงจักร
กูจักปักตี่ไดก็หื้อแห้ง  กูจักแทงตี่ใดก็หื้อขาด
บ่อผญาปูริสาดหื้อแก่กู โอมกะยะวะสิกาจิ๋นตามณี
เมหังปุพพะกัมมังปุพพาวิกังเอหิ ลาพามหาเตชัง ภะวันตุเม 

            โอมสิธิการิยะครูบาอาจารณ์หื้อแก่กู กูจักมนต์ส้มป่อย7ฝัก7ข้อหมอสระเสียโอมส้อป่อยดอยหนามหาน ฮากมันปกดินดำเครือมันงำ3ห้วย ฮากมันดน3ปั๋นดอย โอม30ก็มีป่อหมอหลวง หื้อมาจ่วยกูแก้ยา หื้อแก้ส้มป่อย โอมสวาหะเลิก โอมผะปายกำมังสิทธิหะถัง สิทธิก๋าระตะถาก๊ะตะ สัมภะลัง สิทธิกันเจ๋วะนะมามิ สิทธิกั๋มมะ โต๋พุทธานุภาเวนะ ธัมมานุภาเวนะ สังฆานุภาเวนะ พุทธังเต๋โพธิ ธัมมะนุภาเวนะมะตะติ๊เป๋ป๊ะ ติขิปเป๋จะเมวุป๊ะสะมันตุ โลกาตีนิสิงเหสะต๊ะนาเก วิสุกัมเมจิตต๊ะลาก๊ะเนภะเยนะสะก๊ะต๊ะเจนะระขันตุ โอมลายอันตราย ตวา ตัสสะมะหาอุตต๊ะกะ สัปป๊ะใจยา สิทธิ หูลู หูลู สวาหาย
            โอมสีธิการ พ่อหมออาจารณ์ผู้ประเสริฐลำเลิศกว่าหมอทั้งหลายโผดฝายเสด็จเพชอาคมสวาหะ
กุสละเสียยังแสลงเทศเพชหื้อตกไปด้วยน้ำ กูจักสละเสียยังจำแก่นหื้อซำไปด้วยดิน กูจักสละเสียยังอย่าหื้อมนต์ทินสังมาใกล้ กูจักสละเสียยังบาปใบ้อย่ามาปาน กูจักสละเสียยัวยานอย่าหื้อแปดได้ต้องยาแฝดท่าน กูจักสละเสียหื้อหายได้ต้องยากาย กูจักแก้เสียหื้อหายได้ต้องยากายกูจักสละแก้เสียซ่วยเสียหื้อหมดแห้งไข้ป่งฮู้แควน กูจักแก้เสียแยน7อยู่แกนฮูปถูกกำท่านส่งต๋น กูจักแก้เสียเป๋นคนจื่อป่อแลก กูจักแก้เสียเสี้ยงบ่งออกกูจักแก้เสียผีมักฮับออกมักอำจักแก้เสียเป๋นกำบ่งฮู้แล้ว กูจักแก้เสียแควงอยู่สะอืนสะอ้อน กูจักแก้เสียนวนมักฝันฮ้ายกูจักแก้กับกลายนอนไม่หลับกูจักแก้เสียขิงขิงอยู่ใจ๋ไหว กูจักแก้จันไรท่านมาปอก กูจักแก้เสียท่านได้เคราะห์13มาต้องกูจักแก้เสียท่านได้เคราะห์55มาถูกกูจักแก้เสียโซกซ้าท่านถูกฮ้ายกูจักแก้เสียซุยทรายท่านดูหมิ่น กูจักแก้เสียผีว่าเป๋นโตดกลางวัน กูจักแก้ฝูกใดกระทำร้ายอ้ายจาก กูจักแก้เสียน้ำมาพัดไหลกูจักแก้เสียไฟจักมาไหม้ กูจักแก้เสียเสีนอยู่ตังวันคางทุกคางยาก กูจักแก้เสียซมุดซมาดปากเสียสีกูจักแก้ซยาน วนบนติวตือกกตกต้นไม้ กูจักแก้เสียสัปปะเคราะห์ทั้งหลายมีต้นว่า อาทิตย์ จันทร์ อังคาร พุธ พฤหัสบดี ศุกร์ เสาร์ ราหู เกตุ อันได้เป๋นถูกต้องลักขณาปาถาจาเคราะห์สัปปะเคราะห์สัปปะคาดได้ต้องอุบาตพระยมอุบาตพระสมอะคิพิษศะหนูกูจักแก้เสียได้เป๋นยาธินักหนาลำบากกูจักแก้เสียโอมไก่แตกหันเห็นก็หื้อหนีไปวันนี้ผีเข็นอยู่คิงทำร้ายหื้อแก่เจ้าก็หื้อซัวไปในวันนี้เสียหมีจักขอกัณหนีจากถ้ำก็วันนี้เสือหมีก็วันนี้โอมกัสแลงไกล้โอมสัปปะเคราะห์สัปปะโตดโอมสัพปจั่งไรโอมใสโอมสวาหะสวาหายหื้อตกไปด้วยส้มป่อยหื้อตกไปด้วยอาคมกูจักแก้เสี้ยงโอมสวาหาย
            โอมนะโม  โลกะนาถ  กูขึ้นอากาศแสนตีจั้นฟ้าธรณี  อิสีปีใหม่  โอมโกโน  มะกะบาด  กูหมายยาหนวดมึงมี  3  ใบ  กับหยอดกูจักสั่งมึงปันผีพรม  ปัดผีพาย  ปัดสะวาย  ลงมีดป้องปัดตัว  ผีตาหลวงตาเหลืองเข้าหมิ้น  ปัดตัวผีแหลบลิ้นกินคน  ปัดตัวผีปินบนมาต่างอากาศ  ปัดตัวผีจิ้นฟ้าหยาดลงมา  ปัดตัวผีป่อลุงเก้าไม้  ปัดตัวผีจุมปวก  ปัดตัวผีบวกควาย  ปัดตัวผีตายปองจาน้ำ  ปัดตัวผีเถื่อนถ้ำหยาดน้ำและคูหา  ปัดตัวผีลุงตาผีมด  กูจักปัดตก  สัพพะสัตว์ตกวินาศหุลุ  หุลู  สวายเทิก
            โอมนะโมพุทธายะ นะกือพระกุกุกสันโธ  โมกือพระโกนาคม  พุทกือพระพุทธกัสสะปะ  ธากือ พระศรีอริยะเมตตรัย ขอเดชพระปาระมีพระพุทธเจ้าตั้ง ๕  องค์ รวมถึงพระปะระเมศวรผู้เป็นเจ้าเสด็จมาตั้งฟ้าแลดิน ตั้งสินสานสมุทร แลพระอินทร์ พระพรหม พระยม พระกาศ จตุโลกาบาลตั้ง๔ แม่ธรณี แม่นางคงคา พระเปิง พระปาย พระนารายณ์ท่านจิงจักให้กันเสนียญแลจังไรพงพายทั้งหลายอย่าได้มาถูกต้องท่านจั่งจักให้ตีเจือกบาทแลบ่วงก้องทั้งปอกแลขอทั้งกะทอแลคน กูจักทำตามมนต์ท่านจิงจักให้ไว้ท่านจิงจักไว้ให้ทำการ กูจักบักบานต้นไม้ใหญ่อันมีผี กูจักตัดพิธีต่อก๋งต่อวารบานประตู ขุดขื่อขุดบ่อ ขุดท่อต่อแปงตาง ขุดสะเกตุ รูปพระ รูปพา ตัวเบงยะศาลา จ้อหนังธัมสัง ทั้งผีตายหง ต่อโลต่อโกร ตัดศาลามณฑป นมศพ ปะนมเมรุ ครูกูจื่อว่าพระอนุรุตทเถรต๋นมีฤทธิ์เทวจิงจักเอาน้ำต้นแก้วไปตักเอาน้ำ อะโมมะตะมหานทีมาให้แก่กูแล้วใช้แก่กูเป็นหมอเฒ่าแก่คนทั้งหลายให้กูเอาไปรดวัวควายรดจ้างรดม้ารดคนเป็นบ้าอยู่กลางเมือง รดคนเงือนคนเง่าหาวนอนอยู่ รดคนถูกต้องอธิการเธอสล่นจนิงจักขื่อขำถูก รดผักรดผ้ารดข้าวในนา รดผัก รดแพง รดแตง รดเต้า รดเข้ามิ้นขิงข่ากล้วยอ้อยม่วงฝาง รดเข้าในยุ่งในสาง รดนางผู้ได้หายใจอันยาก รดหมาก รดปู รดงูขึ้นเฮือนงูเหลือมขึ้นฮ้านสัตว์เถื่อนเข้าบ้านแรงใจหลังคา รดเขี้ยวรดงาอันเป็นอธิการเธอจิงจักเอาต้นไปต่อต้นเอาป๊ายไปต่อป๊ายเอาเก๊าไปฝากพระนารายณ์เอาป๊ายไปฝากพระแม่ธรณีโอมนะโมพุทธกำจัดเคราะห์ออกไปโอมนะโมธัมมะกำจัดเคราะห์ออกไปโอมนะโมสังฆกำจัดออกไปโอมหุลาเพธุเลสวาหาย พุทธคุณนัง ธัมมะคุณนัง สังฆคุณนัง อิสีคุณนัง มหาอิสีคุณ นังปัจเจกะพุทธสารังอรหันต๋าคุณนัง พระปิดต๋าคุณนัง พระมารดาคุณนัง นะโมนะมะนะอะวา กะณะฆะณะนะยังวะมะธะวา จังวิหายะมะสิสัจกะวา พุทธปัญญา ธัมมะปัญญา สังฆปัญญา วาธิ มะสังอังขุ ปาปามะจุปะ สังวิทาปุกะยะปะ อัสวาส ปัสวาส นิสวาส  ภะวะสูตร พระวินัย กะวะถะคะ อภิธัมมาเจ้า7คัมภีร์ จุงลงมาเป๋นที่พึ่งเมแห่งข้า โอมมโหสถใจป้องขอหื้อใจกูซ้องป่านดาว ขอหื้อใจกูขาวปานฝ้า ยามเมื่ออ้าปากขึ้นปอหื้อไหลลงมา อุ่งสติ มามะติ มาสติ มานิ มานัง อานุพันธิตวา มาเลมาโสโส เลมาลังยันตังสันตังวิลึงวิตึงคะเลนะมะพะทิดจะภะกะสะนะโมพุทธะ พระครูกูจื่อว่าพระมหากัจจายเถระเจ้าต๋นมีฤทธีเต๋ชะจิงมาประสิทธิหื้อแก่กูหื้อปัดยังอุปัตตะวะอันตราย วินาศสันติ พุทธัง กั๋นเสนียญจังไร วินาศสันติ สิทธิหุลู หุลู สวาหาย  ธัมมัง กั๋นเสนียญจังไร วินาศสันติ สิทธิหุลู หุลู สวาหาย  สังฆัง กั๋นเสนียญจังไร วินาศสันติ สิทธิหุลู หุลู สวาหาย  นะโม พุทธายะ สีโลเม พุทธะเทวัญจะ นะลาเต พรหมมะเทวะตา อัททะเย นะรากันเจวะ หะเถ ปะระเม สุราปาเทถะ เพชรฉลูกัญเจวะ สัพพะกัมมะ ประสิทธิเม  สมุหะติ สมุหะตา สมุหะเสนา ลุยยะ  ถอนยะ คัตชะตะ คัตชะมุหิ โอกาเสติ ติถาหิ สมุหะติ สมุหะโต อะระหัง พุทโธ นะโมพุทธายะ นะสาโร โสธายะ โสสะติ  อิติปิโส ภะก๊ะวา ฝูงวะวา วะโสผาติ หะหัง  วะวิโววังวะ วิวะอะวะสุสะตะวิวะสวาหาย

อุ่งจ้อ อุ่งจะ อุ่งจ๊ะ อุ่งนะวะสวาหาย (เป่าลงขันน้ำมนต์)
กัสสะ อะมุมหิโอก๋าเส (เป่าลงขันน้ำมนต์)

โองการส้มป่อยบทใหญ่จบเพียงเท่านี้