หนังสือปีใหม่เมือง พ.ศ. ๒๕๕๗

หนังสือปีใหม่เมือง พ.ศ. ๒๕๕๗

ศุภมัสตุ สิริมังคลกาละ ระวิสังกรมสุริยะกาลายาตรา จันทรกาลยาตรา จุลศักราศได้ ๑๓๗๕ ตัวนับแต่พุทธกาลพระพุทธเจ้าดับขันธ์พระปรินิพาน พุทธศักราชได้ ๒๕๕๗ ปีล่วงมาแล้ว เบญจศกมะเส็งฉนำกัมโพธพิไศย ในคิมหันอุตุ จิตรมาส ศุกรปักษ์ ปัญจทมี จันทรวารไถง หนไทภาษาว่าปีก่าใส้ มาจรดจดจอดถึง เดือน ๗ เป็ง อันว่า ออก ๑๕ ค่ำ วันไทว่า วันดับเหม้า ดิถีที่ ๑๔ ตัว นาทีดิถีได้ ๓๓ ตัว พระจันทร์จรณยุตติโยคโสดเสด็จเข้าเทียวเทียมนักขัตตรืกษ์ตัวถ้วน ๑๓ ชื่อหัสตะคือว่าดาวสอกคู้ เทวดาปรากฏในเรือนกันย์ปถวีราศี นาทีฤกษ์ ๘ ตัว เสี้ยงยามตามเข้าสู่ยามกลองงายปลาย ๑ ลูกมหานาที ปลาย ๒ น้ำบาท ปลาย ๑๓ ปลายพิชชา ปลาย ๒ ปลายปราณ ปลาย ๑๐ อักขระอักษรปลาย ตรงกับ ๘ นาฬิกา ๑๑ นาที ๒๔ วินาที พร่ำว่าได้วันจันทร์ ที่ ๑๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๕๗ จุลศักราชได้ ๑๓๗๖ ตัว ไทภาษาว่า ปีกาบสะง้า ขานชื่อว่าวันสังขารล่องฯ

 ยามนั้นระวิพระสุริยาทิตย์แผ่รัศมีสีขาวแพร้วพราวประดุจดังดอกบัวขาว นั่งนอนสะแกลงแท่นทิพย์วิมานบวรเขตมีนราศีประเทศ ทรงเครื่องอาภรณ์อันวิเศษสีขาวยุรตรามาแต่ผ่องแผ้ว เน็บดอกบัวขาว ต่างกระจอนขอนหูสุบกระโจมตะโลมด้วยรัตนมณีแก้ววิฑูรย์เรืองรองเปล่งรัศมี ทักษิณกรเบื้องซ้ายวางต่างพระเศียร อุตตรกรเบื้องขวาถือดาบสรีกัญไจย นอนสะแกลงมาเหนือหลังช้างเผือก วังแวดล้อมห้อมด้วยเหล่าบริวาร พากันมาสู่ปริเขตมณฑลเมษราศี อว่ายหน้าสู่หนปัจจิม คือทิศตะวันตก เสด็จย้ายทางโคณวิถีเข้าใกล้เขาพระสุเมรุุราช ดังปรากฏเกณฑ์การณ์ตามสุริยาตรา ฉะนี้แล ฯ

 กาละยาม เทพธิดา นามนางมโนรา ทัดดอกกาสะลองอันว่าดอกปีบเป็นนิมิตว่านามปี มานอนอยู่ถ้า ค่อยรับเอาขุนสังกรานต์ไป ปี้นี้ได้น้ำหัวปี มีฝนกลางปีมากหนัก หล้าปีหาบ่มี พีชชะข้าวกล้า ถั่วงา ธัญชาติ จักงามบริบรูณ์ มโณชาติ เกลือจักแพง อันตรายจักบังเกิดแก่ผู้เป็นใหญ่ ท้าวพระยาจักเดือดร้อนร้อนใจ จักเจ็บไข้ได้อุบัติเหตุ อุบาทก์นี้และอุปัทวเหตุแหล่งโกลาหล คนทั้งหลายจักวุ่นวายเดือดร้อน สมดังพระรสจนาคาถาว่า “จนฺทภาโน จ สงฺกรฺม เสยฺยโน ปฏิคฺคหํ นครา ชนา ปาทา จ โสกโรคา ทุพฺภิกฺขกา” ดั่งเฉกเช่นนี้แล พึงควรสืบชาตะบ้านเมือง บูชาพระเคราะห์บ้านเมือง จักดีตามอุปเทศนเทอญ ฯ

ยามว่าวันสงกรานต์ จุ่งหื้อครูบาอาจารย์ ผู้ใหญ่ เจ้านาย ท้าวพระยาเสนาอามาตย์ ข้าราชการข้าราชบริพาร บริวารทุกจู่คู้จู่คน ราษฎรทั้งหลาย พากันไปสู่สระโบกขรณี มหานทีแลแม่น้ำ พื้นเค้าไม้ จอมปลวกใหญ่ หัวทางไคว่สี่เส้นสุ้ม บิ่นหน้าไปทิศตก อาบน้ำสระเกล้าดำหัว ด้วยน้ำสุคันธกะขมิ้นส้มป่อย สิริสถิตที่หน้าผาก หื้อเอาน้ำสุคันโธส้มป่อยเช็ดหน้าผากเสีย กล่าวคาถาว่า "อม สิริมา มหาสิริมา เตชะ ยสฺลาภา อายุ วณฺณา ภวนฺตุเม" กาลกินีอยู่ที่นม จัญไรจับอยู่ปลายมือ หื้ออาน้ำขมิ้นส้มปล่อยเช็ดขว้างเสีย จ้าคำคาถาว่า “สพฺพทุกขา สพฺภย สพฺพอนฺตรายา สพฺพเวรา สพฺพอุปทฺวา วินาสสนฺตุ” เช็ดล้างลอยเสนียดจัญไรทั้งปวง แลหาเสื้อผ้านุ่งห่มใหม่ เน็บดอกกาสะลองเป็นว่าดอกปีบอันเป็นพระยาดอก จักเจริญอายุยืนยาวแลนาฯ

 เดือน ๗ ลง ๑ ค่ำ พร่ำว่าได้วันอังคารที่ ๑๕ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๕๗ หนไทว่า วันรวายสี เปนวันบูดวันเน่า บ่ควรทำมังคลกัมม์ทั้งปวง อย่าหื้อคนทั้งมวลผิดข้องขัดใจกัน บ่ควรแตกสะสานสามัคคี หื้ออยู่ดีช่วยกัน ผัดเผ้วกวาดบ้านเรือนห้องหอ กวาดทรายดายหญ้า ลานวัดกลางข่วงอาราม แบกห่ามขนทรายเข้าวัด ก่อพระเจดีย์ ตานไม้ก่ำสรี บ่ผิดศีลทั้งห้า ว่าปาณาติบาต อทินทาน กาเมสุมิจฉาจาร มุสาวาท อย่าผิดถ้องร้องเถียงกัน จักมีอานิสงค์ยิ่งนักแลฯ

 เดือน ๗ ลง ๒ ค่ำ เป็นวันพระยาวัน พร่ำว่าได้วันพุธที่ ๑๖ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๕๗ หนไทว่า วันเมืองใส้ ติถี ๑ นาทีติถี ๓๓ พระจันทร์จรณยุติโยด โสดเสด็จเข้าเทียวเทียมนักขัตตฤกษ์ตัวถ้วน ๑๕ ชื่อสวาติ คือดาวช้างพัง เทวตาปรากฏในตุลย์วาโยราศี นาทีฤกษ์ ๕ ตัว เสี้ยงยามเที่ยงสู่ยามซ้ายปลาย ๑ น้ำบาท ปลาย ๗ ปลายพิชชนา ปลาย ๒ ปลายปราณ ปลาย ๑๐ ปลายอักขระอักษร ได้เวลา ๑๒ นาฬิกา ๐๙ นาที ๐๐ วินาที ยามนั้นศักราชนับแถมขึ้นหนึ่งตัว เป็น ๑๓๗๖ ตัว มะเมียนักษัตร ไทภาษาว่า ปีกาบสะง้า หื้อทำกัมม์มังคละ เล่าเรียนหนังสือต่อตำรา แรกบ้านเสาเอก วางหมอนเรียงเคียงหมอนนอน หื้อทำการมงคลในวันนี้จักประสบผลดีวิเศษแลนาฯ

 ปีนี้ได้เศษ ๘ ชื่อพิณณวทกวัสสะ ปีนี้วอกรักษาปี หมาจิ้งจอกรักษาเดือน หมูรักษาป่า ปลาตีนรักษาน้ำ ตักกสิลยักข์รักษาอากาส กุมภัณฑ์รักษาแผ่นดิน ท้าวพระยาเป็นใหญ่แก่คนทั้งหลาย วอกเป็นใหญ่แก่สัตว์ ๔ ตีน ตักแตนเป็นใหญ่แก่สัตต์ ๒ ตีน ไม้หาดเป็นใหญ่แก่ไม้จิง ไม้แขเป็นใหญ่แก่ไม้กลวง หญ้าเลาเป็นใหญ่แก่หญ้าทั้งหลาย ดอกกาสะลองเป็นพระยาแก่ดอกไม้ โอชารสดินบ่มีหลาย ขวันเข้าอยู่ไม้เดื่อ หื้อเอาไม้เดื่อมาแปลงเป็นคันเข้าแรก ไม้พานแขเป็นพระยาแก่ไม้กลวงไม้ตันทังมวล ผีเสื้ออยู่ไม้สะเลียม ผีเสื้ออยู่ไม้อันใดอย่าได้ฟักฟันตัดปล้ำยังไม้อันนั้น คันจักกะทำมังคลกัมม์เยื่องใดหื้อได้ปูชาผีเสื้ออยู่ไม้นั้นเสียก่อนกะทำ จักสัมฤทธิ์ผลแล นาคราชขึ้นน้ำ ๒ ตัว บันดาลหื้อฝนตก ๕๐๐ ห่า ชื่อ จันทาธิปติ จัดเป็นตางได้ ๕ ตาง แลตางกว้างได้ ๖๐ โยชนะ เล็ก ๓๐ โยชนะ จักตกในเขาสัตตปริภัณฑ์ ๒๔๗ ห่า ตกในป่าหิมพานต์ ๑๖๑ ห่า ตกในมนุษโลกเขตเมืองคน ๙๒ ห่า เทวดาวางเครื่องประดับหนปัจจิม คือ ทิศตะวันตก บาปเคราะห์ตกหนพายัพ คือ ทิศตะวันตกแจ่งเหนือ ปาปลัคนาตกหนอาคไนย์ คือ ทิศตะวันออกแจ่งใต้ ในทิสะทัง ๓ นี้ กะทำมังคลกัมม์และอาบน้ำดำหัวชำระตัวตน อย่าบิ่นหน้าไปต้องบ่ดีฯ

 อตีตวรพุทธสาสนาคลาล่วงได้ ๒๕๕๖ พระวัสสา ปลาย ๑๑ เดือน ปลาย ๒ วัน นับแต่วันพระญาวันคืนหลัง อนาคตวรพุทธสาสนาจักมาพายหน้าบ่น้อย ยังอยู่ ๒๕๕๓ พระวัสสา ปลาย ๒๘ วันนับตั้งแต่วันปากปีไปภายภาคหน้า ตามชินกาละมาลินีสังเกตเหตุเอาบวกสมทบกัน ๕๐๐๐ พระวัสสา บ่เศษเหตุตามฎีกา หากวิสัชชนาแปลงสืบส่งถ่ายทอดสานต่อกันมาว่าฉันนี้แล ปริโยสานสมตฺตา ฯ